YAPMAK İSTEYİP YAPAMADIĞIM ŞEYLER VAR...

( http://fizy.com/#s/100cyi )

                                                                                                                                                   
Aslında ne yazacağımı da bilmeden başlıyorum bu yazıya sabahın yine uyuyamadığım bir saatinde...

Yapmak istediğim ve yapamadığım şeyler var uzunca zamandır.Gerçekleştirmek isteyip gerçekleştiremediğim.Mesela gitmek istiyorum kimselerin olmadığı güzel,sakin bir yere ve öylece oturup kafamı dinlemek istiyorum.Tabi okul,dersler veya benzeri nedenler yüzünden kalıyorum öylece olduğum yerde.Ben küçükken çok sulu göz bir çocuktum her şeye ağlayabilirdim.Sonra nedendir ağlayamaz oldum .Belki bir ağlasam dökeceğim içimdeki her şeyi ama olmuyor işte ağlayamıyorum bile ve sanırım en kötüsü de bu.Düşüncelerinle,kafandaki onca şeyle, vücudun arasında sıkışıp kalmak.Ne anlatabilmek,ne de anlattığında seni anlayacak insanları bulabilmek.Gerçi bir insan kendini bile anlayamazken karşısındaki insanların nasıl anlamasını beklesin ki.Onu da geçtim zaten kimsenin kimseyi tam olarak anlayabileceği kanısında da olmayan bir insanım.Neden böyle oldum,ne zamandır bu kadar kafam dolu ve kendimi anlatamaz oldum onun bile farkında değilim.İstediğim şey çocukluğuma geri dönüp hayatımı baştan yaşamak ama bu imkansız işte bu yüzden şu anı ve bundan sonrasını dilediğimce güzel yaşamak istiyorum sadece.Gitsem içsem belki ağlayabilsem öylece nedensizce belki o zaman en azından bir nebze rahatlamış olurum.Ama bunların sadece bir düşüncede kalması çoğu zaman hoş olmuyor tabi.Bana bir dilek hakkı verselerdi sanırım sadece bunu isterdim şuan.Halbuki yapılması hiçte imkansız gözükmüyor değil mi ?Ama bazen olmuyor işte...
 Küçükken hayat ne kadar da kolay ve basitti.İnsan büyüdükçe sorumluluklar artıyor,beklentiler artıyor herşey artıp ağırlaşıyor.Küçüklüğümden beri gerek mum üflerken gerek biri bişey dilememi istediğinde istediğim tek şey büyümemekti.Ben hep oturup bir salıncakta sebebsizce sallanabilirdim.

Ama hayat bana o kadar çok şey öğretti ki ben bile bazen şaşırıyorum.Tüm bunlara rağmen hayatımın zor zamanlarında yada küçük bir kafa karışıklığında bile kimse yanımda olmazken yanımda olan beni her seferinde dinleyip bir şekilde yüzümü güldüren bir şekilde beni rahatlatmaya çalışan elimden tutan insanlara gerçekten ne kadar teşekkür etsem az kalır.Ve onlarda bu yazıyı okuduklarında istediğim tek şey onlara gerçekten ne olursa olsun çok değer verdiğimi bilmeleri... Teşekkürler yanımda olduğunuz için...

 Hayattan öğrendiğim en önemli şeylerden biri; ''hayat yaşayabildiğin sürece güzel ve o kadar kısa...''

Ve bir arkadaşımın bana kurduğu en güzel cümle,''birşeyleri söylendiği için yapma içinde mutlu olmak kelimesinin tarifi nasılsa öyle yap...''